[for English see below]
Op Unseen 2021 presenteert GRIMM nieuw werk van Saskia Noor van Imhoff (1982) en niet eerder in Nederland getoond werk van Ger van Elk (1941-2014). Het werk van beide Nederlandse kunstenaars verbeeldt hun conceptuele benadering van het Hollands landschap.
De installaties van Saskia Noor van Imhoff komen voort uit de conceptuele en historische betekenis van objecten en plaatsen, en onthullen de onderlinge verbindingen die ons helpen deze te begrijpen. Voor deze presentatie vervolgt Van Imhoff haar onderzoek naar materiaal en tijd, waarbij een perceel grond bij de Waver het uitgangspunt is geweest.
De vijf monumentale prints verbeelden het vuur dat zij stookte om afgedankte materialen van het land, zoals boomwortels, hout en onkruid, te verbranden. Verschillende 18e-eeuwse architectonische ornamenten, die ooit gebouwen in de stad Amsterdam hebben gesierd, liggen verspreid over de vloer. De gebouwen zijn inmiddels afgebroken en Van Imhoff geeft de bouwfragmenten een nieuwe functie en vorm. Uit de weggekapte bamboestokken lijken bijenwas kaarsen te zijn ontsproten, die na verloop van tijd ook weer verdwijnen. Van Imhoff bevraagt deze processen van vernietiging. Door de verschillende materialen naast elkaar te plaatsen lossen tegenstellingen op en ontstaan nieuwe verbanden.
Aan de basis van Van Imhoff's werk ligt een interesse ten grondslag naar het idee van beheer en behoud, het concept classificatie (wat noemt men waardevol en wat noemt men waardeloos), en het daarbij inzichtelijk maken van dat wat vaak onzichtbaar blijft. Fotografie speelt daarin een belangrijke rol als middel van documentatie. Van Imhoff is blijven inzoomen op een foto van het vuur, maakt vergroting op vergroting tot microscopisch beeld, tot dat wat het blote oog niet kan zien.
Ook Ger van Elk was gefascineerd door het zichtbaar maken van het onzichtbare, met name het ongrijpbare fenomeen de horizon. Terwijl de horizon duidelijk zichtbaar is voor iedereen, is ze ook fictief en niets minder dan een illusie. Het is het onderwerp van vele werken in het oeuvre van Van Elk.
Waar Van Imhoff naar de essentie probeert te gaan van eén element, één omgeving en één moment, gaat Van Elk naar de weidsheid, de horizon, het oneindige. Door werk van beide kunstenaars naast elkaar te presenteren op Unseen wordt duidelijk dat beide uitgangspunten leiden tot gelijkgestemde conclusies. Niet alleen in techniek en materiaal worden Van Imhoff en Van Elk verenigd - ze gebruiken fotografie, plexiglas en gevonden materiaal als middel om zich te uiten - ook in beeldtaal komen ze samen.
At Unseen 2021, GRIMM presents new works by Saskia Noor van Imhoff (1982) and never before shown works by Ger van Elk (1941-2014). The work of both Dutch artists shows their conceptual treatment of the Dutch landscape.
Saskia Noor van Imhoff’s installations are driven by the conceptual and historical significance of objects and places, and reveal the interconnections that contribute to our understanding of them. In this presentation, Van Imhoff continues to work with ideas of material and time, centering a plot of land near the river Waver as the focus of this body of work.
Five monumental prints depict the fire she made to burn discarded natural materials from the land, such as tree roots, wood and weeds. Various 18th-century architectural ornaments that once decorated the buildings in the city of Amsterdam, are scattered on the floor. The buildings have been demolished and Van Imhoff gives the building fragments a new function and a new form. Beeswax candles seem to sprout from but bamboo, only to disappear again after being lit for a few hours. Van Imhoff challenges these processes of destruction. By placing the various materials together, contradictions disappear and new connections arise.
Van Imhoff’s work is rooted in an interest for conservancy and preservation the concept of classification (what is deemed of value or value-less), and to bring the invisible to the forefront to create insight. Photography takes a key role as a means of documentation in these processes. In the works exhibited at Unseen, Van Imhoff has documented a fire by making ever more detailed close-up from picture to picture until a microscopic detail, which can no longer be seen with the naked eye.
Van Elk was also fascinated by making the invisible visible, especially that intangible phenomenon of the horizon. While a horizon is clearly identifiable to everyone, she is also fiction,
just an illusion. The subject of many of Van Elk’s work.
While Van Imhoff aims for the essence of one element, one location and one moment in time, Van Elk tries to capture the infinite, the endless and timeless. By juxtaposing works by both artists at Unseen it becomes clear that both directions lead to similar conclusions. Not only by their use of materials and technique do both artists’ meet - they use photography, plexiglass and found materials as a means of expression - also in their visual language they find each other.